|
Τα καράβια των Αχαιών πλέουν προς την Τροία |
Χιλιάδες χρόνια πριν, λίγο πιο βόρεια
από δω, στην Αυλίδα της Εύβοιας, ένας στόλος ετοιμαζόταν να αποπλεύσει για μια
εκστρατεία. Ο άνεμος, ωστόσο, δεν τους έκανε τη χάρη. Επικρατούσε άπνοια και τα
πλοία των Αχαιών δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν για την Τροία. Ο μάντης Κάλχας ήταν ξεκάθαρος: ο Αγαμέμνονας έπρεπε να
θυσιάσει την κόρη του Ιφιγένεια προκειμένου να εξευμενίσει τη θεά Άρτεμη ώστε
να επιτρέψει στους ανέμους να φυσήξουν για να κινηθούν τα καράβια.
|
Ο Ζέφυρος συνοδεύει το καράβι του Οδυσσέα |
Μερικά χρόνια
αργότερα, μετά το τέλος του πολέμου, σε ένα άλλο πλοίο που επέστρεφε στην
Ιθάκη, κάποιοι περίεργοι σύντροφοι του Οδυσσέα άνοιξαν έναν ασκό
που φυλούσε κοντά του, νομίζοντας ότι είχε χρυσάφι. Αντί όμως για το θησαυρό
που νόμιζαν πως περιείχε, από το εσωτερικό του ξεχύθηκαν όλοι οι άνεμοι που
είχαν εγκλωβιστεί εκεί από το θεό Αίολο, προκειμένου να πνέει μόνο ο δυτικός
Ζέφυρος, που θα ωθούσε το πλοίο του Οδυσσέα από την Αιολία ως την Ιθάκη.
Δεν ήταν όμως μόνο
οι ομηρικοί ήρωες εξαρτημένοι από τους ανέμους. Ο άνεμος ως στοιχείο του
φυσικού περιβάλλοντος αλληλεπιδρά με όλα τα συστατικά του περιβάλλοντος και
όλους τους ζωντανούς οργανισμούς επηρεάζοντας άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά
τις δραστηριότητές τους. Για παράδειγμα, ένα σημαντικό μέρος της επικονίασης
των φυτών στηρίζεται στον άνεμο, ο οποίος κατ΄ αυτόν τον τρόπο λειτουργεί και
ως ζωογόνος δύναμη. Έτσι, μας έρχεται στο μυαλό ο αρχαίος μύθος, σύμφωνα με τον
οποίο από τη συνεύρεση του δυτικού ανέμου Ζέφυρου και της νύμφης Χλωρίδας
γεννήθηκαν όλα τα ανοιξιάτικα λουλούδια. Δεν ήταν, λοιπόν, τυχαία η έμπνευση
των Λατίνων να παράξουν από την ελληνική λέξη άνεμος τη λατινική λέξη animus που σημαίνει ψυχή…
|
Τριήρης |
Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται από πολύ
νωρίς την επίδραση του ανέμου στη ζωή τους. Είτε είναι
θεόσταλτος, είτε είναι φυσικό φαινόμενο, ο άνεμος διαδραματίζει καθοριστικό
ρόλο, πότε θετικό και πότε αρνητικό, στις ανθρώπινες δραστηριότητες,
αποκαλύπτοντας άλλοτε τον ευεργετικό και άλλοτε τον καταστρεπτικό του
χαρακτήρα. Στα χρόνια κατά τα οποία η τεχνολογία δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη
ώστε να τιθασεύσει την αιολική ενέργεια, οι άνθρωποι αποδίδουν στους ανέμους
θεϊκές ιδιότητες και προσπαθούν να τους προσεταιριστούν ή και τους
εξευμενίσουν. Για το σκοπό αυτό ορίζουν ειδικούς λειτουργούς και ιερείς. Στην
Αττική ήταν οι "Ευδάνεμοι", στην Κόρινθο, οι "Ανεμοκοίται".
Αλλά και νωρίτερα, κατά τη μυκηναϊκή εποχή, μαρτυρείται το αξίωμα της
"ιέρειας των ανέμων".
Με την πάροδο των ετών οι άνθρωποι
καταλαβαίνουν ότι για να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους τους ανέμους και να
αποφύγουν ανεπιθύμητα και καταστρεπτικά αποτελέσματα από τη δράση τους πρέπει
να τους μελετήσουν. Έτσι, τους κατηγοριοποιούν, τους δίνουν ονομασίες,
προσδιορίζουν τα χαρακτηριστικά τους και τον τρόπο με τον οποίο κάθε είδος
ανέμου επηρεάζει συγκεκριμένους τομείς των δραστηριοτήτων τους, φτιάχνουν ανεμολόγια.